De Frankfurter Buchmesse is een veelkoppig monster dat ‘s ochtends ontwaakt. Met pendelbusjes, via een speciaal aangelegd Messestation en gewoon lopend: overal komen de mensen vandaan die het veelkoppige monster bezoeken. ‘Wie hier geen doel heeft, heeft hier niets te zoeken,’ zegt Messedebutant Jan Glas, dichter. De Messe is een plek om te handelen. Overal zie je schichtig mensen van stand tot stand lopen. Boeken worden ‘gepitcht’ en iedereen weet dat dat reclamepraatjes zijn, dezelfde reclamepraatjes die jij ook afsteekt tegen mensen van andere uitgeverijen om jouw boeken te verkopen. Het is je taak om op basis van kennis, intuïtie en vertrouwen te komen tot voorlopige stappen. Je neemt opties op een boek, probeert te zien in hoeverre een vertaling ondersteund kan worden door subsidies en als je heel veel geluk hebt dan koop of verkoop je een boek.
Ik kreeg de indruk dat de handel in het Nederlandse kamp wat slap was. Er was belangstelling voor boeken, maar veel concrete deals had het nog niet opgeleverd. Ja, de nieuwe Anna Enquist is al voordat het boek is verschenen verkocht aan het buitenland. Een redacteur van Nieuw Amsterdam zegt dat soort overeenkomsten met een korreltje zout te nemen. ‘Ik denk dat uitgevers vaak wachten tot de Buchmesse om met dat nieuws naar buiten te komen. Voor de rest ben je hier vooral bezig om leesrapporten te krijgen en contacten te leggen.’ (meer…)
