In de inleiding – ‘Invuloefeningen (Movies movies)’ – van Hip hip hip voor de antikrist van Heere Heeresma gaat het over kinderporno in
wat notities over het boek dat volgt.
Aanleiding tot het schrijven ervan was een serie pornografische foto’s op prentbriefkaartformaat. Als saillant detail mag hieraan toegevoegd worden dat deze foto’s doordat ze situaties met kinderen verbeelden zelfs in Denemarken Vrijgemaakt tot een verboden genre behoren. In deze reeks was hoegenaamd geen story te ontdekken. Je kon ze eindeloos op volgordes leggen. Het enige bindende element waren de personen; hun verhaal het aannemen van posities, waaronder veelvuldig oraal-genitale posities.
Reeds bij een eerste, oppervlakkige bestudering viel mij de levendigheid der gelaatsuitdrukkingen op. Dit sprak zo sterk dat de obsceniteit van het gebeuren er in belangrijke mate door werd bepaald. Het was zonder de geringste twijfel duidelijk dat de slachtoffertjes en hun volwassen meesters tijdens de séances aan onversneden emoties ten prooi waren. Deze ongespeelde opwinding maakte de afbeeldingen, die anders misschien als onsmakelijk, want onestetisch, bestempeld hadden kunnen worden, tot evenzoveel kostelijke menselijke dokumentjes.
De volwassenen op deze foto’s worden door Heeresma omschreven als ‘een kol van een wijf van rond vijfenveertig en een besnorde, bijzonder onaantrekkelijk geproportioneerde heer’.
Opvallend: mij zijn nauwelijks oorspronkelijk Nederlandstalige boeken bekend waarin sprake is van een volwassen vrouw die het aanlegt met een minderjarige – ik kom tot twee: Simon Vestdijk vertelt in Kind tussen vier vrouwen over de inwijding van de jongeheer des huizes door het dienstmeisje; Sal Santen schrijft in Deze vijandige wereld: