Een daad van rechtvaardigheid
Toen Lodewijk (voor vrienden Lodi) Ali Cohen in 1970 stierf was hij een bijna vergeten dichter en schrijver. Antiquaar Ab van der Steur, die in bezit is van de literaire nalatenschap van de Haarlemse scribent, eindigt het eerste hoofdstuk van het boekje Gedenkt mij bij de tijden van weleer met de treurige woorden:
Een necrologie in het Jaarboek Haerlem, waarvoor een kunstminnaar van zijn kaliber die bijna een halve eeuw in Haarlem woonde zeker in aanmerking zou zijn gekomen, bleef uit, daar men geen geschikte auteur kon vinden.
Vorig jaar, bij het zoeken naar geschikte gedichten voor de bundel Hij zag een kameraad in je, kwam ik op het spoor van deze dichter. Ik kreeg zelfs via antiquariaat Fokas Holthuis een bijzondere bibliofiele editie in handen met wat heftiger erotische verzen. De naam Ali Cohen zul je in bloemlezingen en naslagwerken voor de rest nauwelijks tegenkomen. Dat is jammer, want Ali Cohen is niet direct de grootste dichter van Nederland, maar hij heeft zo rond de Tweede Wereldoorlog wel enkele bundels gepubliceerd met gedichten waarin expliciet homoseksualiteit aan de orde kwam en daarin is hij redelijk uniek. Ook zijn roman Eros in Reykjavik, waarin een op Vaslav Nijinsky lijkende danser voorkomt, heeft een homoseksueel thema. Helaas eindigt, zoals zoveel klassieke homoromans, het boek nogal treurig: de hoofdpersoon die een relatie met de danser heeft, pleegt zelfmoord. Ondanks positieve reacties in de pers is er op prozagebied niet veel meer van Ali Cohen verschenen. (meer…)