De zwarte lijst
Juristen en mediators lijden er vrijwel allemaal onder. Ze kunnen uitstekend zaken voor derden oplossen, maar niet voor zichzelf. Uw inktslaaf neemt het daarom op voor een ietwat goedgelovig schrijvertje, een vijftiger die tot zijn eigen verbazing een boek had geschreven waarover hij zelf na herlezing (stiekem dik) tevreden was. Het verhaal – door een journalist van naam en faam ook nog eens bestempeld als een literair kleinood – moest en zou in vertaling verschijnen. Op eigen kosten van het schrijvertje. Niets was hem de tekst te veel.
Toevalligerwijs werd zijn pad gekruist door iemand met een officiële vertaalstatus. Gebruiksaanwijzingen, folderteksten, documenten, transcripties, tafelgesprekken. Van alles had zij reeds met succes overgezet in haar moerstaal. De vertaling van een boek was ook voor haar een mooie kans. Het schrijvertje betaalde een voorschot. We schrijven over januari enige jaren her. Voorwaarde was dat de tekst in september klaar zou zijn. Het was immers slechts een novelle. De Buchmesse in Frankfurt in oktober, dat was het doel.
(meer…)