Een ander leven
‘Lees dit boek’ waren de eerste woorden die bij me opkwamen toen ik dit boek dichtsloeg en dacht aan wat ik erover zou schrijven. Verder niets. Welke woorden zou ik kunnen toevoegen aan deze perfect gestileerde roman? Bovendien waren het niet zozeer woorden waaraan ik dacht maar voelde ik dit verhaal als een muziekstuk dat via de zintuigen tot je komt. Thomas Verbogt bezit het vermogen om met zijn taal emoties over te brengen. Verdriet, en een melancholisch verlangen naar wat had kunnen zijn.
Wat moet er gebeuren om eindelijk je verleden onder ogen te zien en te doen wat je al zo lang wilde doen? Zelfhulpboeken staan er vol mee. Soms is er een radicale gebeurtenis voor nodig om in te zien dat je op een dood spoor zit. De 56-jarige documentairemaker David Kromweg staat op een keerpunt in zijn leven. De relatie die hij sinds tien jaar heeft, bevredigt hem niet meer. Hij en zijn vriendin zijn uit elkaar aan het glijden en als hij toevallig de moeder van zijn vroeg gestorven jeugdvriendin Valerie tegenkomt in een museum, wordt hij geconfronteerd met een onverwerkt deel van zijn jeugd.
Niet lang daarna springt hij in een donkere steeg heldhaftig tussen een vrouw en drie gewelddadige belagers. Hij krijgt zelf ook de nodige klappen en tijdens een wekenlang herstel beseft hij dat het geweld hem het laatste zetje heeft gegeven: ‘Ik formuleerde die gedachte voor mezelf: ik lig hier in een ander leven.’ In dat andere leven verlaat hij zijn vriendin en ziet hij zijn schuldgevoel eindelijk onder ogen. Op de plek waar hij met zijn jeugdvrienden Valerie en Simon altijd over een smalle steeg van dak naar dak sprong – een prachtig beeld – haalde Valerie op een dag dat andere dak niet. Het bleek opzet en David wist donders goed wie verantwoordelijk was. (meer…)