Het ultieme bandjesboek
In iedere recensie, en deze dus ook, over Toby Litt wordt de opmerking gemaakt dat de eerste letters van de titels van zijn boeken het alfabet volgen. In Engeland tenminste, in Nederland is die grap verdwenen in de vertalingen. Zijn negende boek begint met een I en gelukkig bleef die letter onveranderd bij Ik ben de drummer van de band okay.
Het zoveelste bandjesboek denk je. Vooral in Engeland zijn ze er nog al dol op, maar ook in Nederland kun je enkele voorbeelden aanwijzen (zoals Vreeland van Jerry Goossens). Het is een genre waar de clichés nogal op de loer liggen. De opkomst van de band, het drugsgebruik, de seks met gewillige fans, de neergang, de foute managers: de verhaallijn ligt als het ware al vast.
(meer…)
