Verzakte grond
Marijn is student aan de kunstacademie en werkt met bejaarden. Haar taak is rondjes lopen. Tijdens die rondjes zakt de Amsterdamse grond letterlijk onder haar voeten vandaan als er tunnels voor de nieuwe metro worden aangelegd. Het is een grote chaos in de stad, net als in haar leven. Ze woont in een kamertje ver weg van het centrum, dat haar doet denken aan het Achterhuis. Ze wil daar zo snel mogelijk weg wanneer haar buurvrouw om het leven komt door een koolmonoxidevergiftiging, en ze haar gezicht nog overal ziet terugkomen. Op naar wéér een nieuw huis, én een nieuw leven.
Vlak voordat ik Eerst een huis las, las ik Aanvallend spel, een boekje van Thomas Rosenboom over schrijven. Daarin wordt onder andere beschreven dat een personage altijd een strevend personage moet zijn, geen passieve bankzittende en tv-kijkende luilak. Het personage Marijn in Eerst een huis, heeft een duidelijk streven, dat blijkt al uit de titel. Het huis waar Marijn naar streeft staat overigens symbool voor het ‘normale’ Hollandse leven, het tegenovergestelde van het chaotische leven dat ze nu leidt.
(meer…)