‘Nou,’ zei Karl, ‘dat was dan een goed idee van je, Neil. Ga zitten. Ik maak iets te eten voor je. Jij ook, zoon?’
Ik knikte.
‘Jullie hebben vast een heleboel te bespreken,’ zei Hildegard. ‘Wij trekken ons even terug.’ Ze volgde Karl naar de keuken.
Neil schoof naast me op de bank. ‘Vijf ongelukkige momenten om ergens binnen te vallen,’ verzuchtte hij. ‘Numero uno… Aanbellen als knus gezin net aan tafel wil gaan…’ Daarna zweeg hij. Wat was er mis met hem? Of lag het aan mij?
‘Hoe is het?’ vroeg ik.
‘Gaat.’ Hij bleef strak voor zich uit turen. ‘Met jou?’
‘Ook. Hoe ben je hier zo snel gekomen?’
‘Lange versie of de samenvatting?’
‘Kies jij maar.’
‘Gelift met een trucker. Hij wilde iets met me. De hele tijd van die vragen. Of ik een meisje had en hoezo dan niet en of ik weleens met mezelf speelde, dat soort gezeur. In het bos draaide hij een parkeerplaats op, zogenaamd om even uit te rusten. Toen kreeg ik ook zin en hebben we… nou ja, een beetje zitten rotzooien. Hij stonk alleen wel verschrikkelijk naar knoflook…’
Ik probeerde me Neil voor te stellen met een trucker. In een krappe cabine. Wat betekende een beetje rotzooien? Gezoend of nog meer?
‘Kon je eigenlijk wel weg?’ zei ik zo onverschillig mogelijk. ‘Er waren toch kijkers voor je? Die Porschemensen. Het klikte, zei je. Ze zouden je nemen.’
‘Ik zie wel.’ Zijn schoenzolen tikten een onrustig ritme op de plavuizen. ‘Jij hebt mazzel, jongen. Lekker ruim hier. En die rust. Zou ik ook wel willen. Maar over een paar jaar hebben we zelf zo’n huis. Madrid of Berlijn. Alleen wij tweeën…’ Voor het eerst leek hij zich te ontspannen. ‘En een hond, we nemen zo’n kleine witte, je weet wel, met een bruine staart.’
‘Of een kat,’ zei ik. ‘Een kat is leuker. Niet zo slaafs.’
‘Je baalt hè? Dat ik gekomen ben?’
Ik wist niet wat ik ervan vond, maar ik schudde nee.
‘Welles,’ mompelde hij. ‘Ik voel het.’
En daarna kwamen Hildegard en Karl binnen met een schaal dampende ragoutbroodjes.
Ik geloof dat ze Neil mochten. Heel erg mochten! Alles wilden ze van hem weten. Of het moeilijk voor hem was, zonder mij in het instituut, of zijn ouders nog leefden…
Neil nam er de tijd voor. Dancefestival, dronken spookrijder op de terugweg, politie die kwam vertellen dat er iets met zijn ouders was gebeurd…
Toen hij eindelijk klaar was met zijn verhaal en vroeg of er nog bussen reden, wreef
(meer…)
