Interview: Maria de Groot over Venetiaanse gedichten

‘Voor mij zijn poëzie en muziek meer dan verwant’

Onlangs verscheen bij Uitgeverij kleine Uil de bundel Venetiaanse gedichten van Maria de Groot. ‘Ze leefde nog,’ schreef Meander. En of, kunnen we zeggen. De 75-jarige dichteres geeft antwoord op enkele vragen over haar nieuwe bundel.

Venetië is bij uitstek een stad voor schrijvers en kunstenaars. Wat is jouw fascinatie met die stad?
Ik ben niet zozeer gefascineerd door Venetië, alswel diep onder de indruk geraakt. Ik had dat niet verwacht, juist omdat de stad zo bekend is. Maar toen ik het station uitkwam en meteen middenin de stad stond, bleek alles zoveel grootser en mooier dan ik mij had voorgesteld, dat het mij de adem benam. Daar kwam bij, dat wij, de Zwitserse dichteres Christianne Méroz en ik, bij Venetiaanse vrienden logeerden en dus al gauw op een vertrouwde wijze deel uitmaakten van het leven van de stad. Het heeft mij zo ontroerd welkom te zijn in het decor van een eeuwenlange Europese geschiedenis, dat de aanzetten tot poëzie vanzelf in mij opkwamen. En dan te denken dat door mij hogelijk bewonderde dichters als Rilke en Leopold daar ook gelopen hadden…, een meer intens avontuur is haast niet denkbaar.

Hoe werken die ‘aanzetten tot poëzie’? Zijn dat flarden gedichten in je hoofd of noteer je zinnetjes in een boekje?
Ik heb inderdaad altijd een opschrijfboekje bij me, niet alleen als ik op reis ga. Voor Venetië had ik mij natuurlijk goed voorbereid. Elke dag schreef ik mijn ervaringen op en noteerde invallen en beeldspraak die in mij was opgekomen. Deze notities vormen later de basis voor volledige gedichten.

Ik kan me voorstellen dat al die literaire voorgangers een zekere druk geven.
De ‘virtuele ‘ aanwezigheid van Rilke of Leopold in de straten van de stad inspireert mij alleen maar. Zij maken deel uit van een poëtisch universum dat mij beschroomd maakt, maar tegelijkertijd bemoedigt. Er zijn persoonlijkheden die het beste in jezelf naar boven halen. Dat geldt wat mij betreft ook voor Hadewych en voor Henriëtte Roland Holst
(meer…)