Ook in mijn vakantiekoffertje zat Forward the Light-Heavies van Freddie Mills, waarin de schrijver – zelf voormalig wereldkampioen boksen in die gewichtsklasse – alle kampioenen uit de geschiedenis van het halfzwaargewicht portretteert. Dat wil zeggen: tot 1956, het jaar waarin het boek verscheen. Meest opvallend is de biografie van Battling Siki: als tienjarige ontvoerd uit Senegal door een Duitse revueartiste die hem graag ter opluistering in haar show wilde, door haar achtergelaten in Marseille omdat ze geen toestemming kreeg om hem mee te nemen, waarna M’Barick Fal, zoals de zichzelf Siki noemende jongen eigenlijk heette, lange dagen maakte als bordenwasser totdat hij het boksen ontdekte en als vroege tiener als kermisbokser aan het werk ging om uiteindelijk wereldkampioen te worden. Na als kampioen onttroond te zijn in een wedstrijd die werd opgeluisterd door bomexplosies vertrok Siki naar de VS, waar hij optrok met onderwereldfiguren en op zeven- of achtentwintigjarige leeftijd werd doodgeschoten. Dat leek me nou een mooi verhaal om een ‘biografische novelle’ van te maken. Maar helaas: toen ik mijn voorbereidend onderzoek begon, stuitte ik onmiddellijk op Albert Stol – Battling Siki. Het levensverhaal van M’Barick Fal (In de Knipscheer, Amsterdam 1991). Des te helazer, omdat die volgens de flaptekst ‘ontroerende roman’ nou niet echt vlot geschreven is. Wel haalde ik een interessant nieuw weetje uit het boek van Stol: Battling Siki was enkele jaren met een Nederlandse getrouwd en woonde enige tijd in Rotterdam – Neerlands boksstad bij uitstek.
Tot zover de boksboeken in mijn vakantievoorraad. Dacht ik, tot ik begon in de nieuwe roman van de veel te weinig gelezen Arjan Visser. In woord en geschrift doe ik regelmatig mijn beklag over het niveau van de huidige Nederlandstalige letteren; ik vind dat we momenteel een erg zwakke literatuur hebben. Arjan Visser is uitzondering op die regel, en ook in zijn vierde roman laat hij zien een groot schrijver te zijn. Hotel Linda (Uitgeverij De Arbeiderspers, Utrecht/Amsterdam/Antwerpen 2012) verdient vijf sterren. Maar ja, dit is een column en geen kritiek, dus die vijf sterren onderbouwen hoef ik hier niet.
De hoofdpersoon van Hotel Linda heeft van jongs af aan fanatiek gebokst. Zijn liefde voor de edele kunst ontstond toen hij door zijn vader werd meegenomen naar een gevecht – in een rokerig achterafzaaltje, op een zolder. (meer…)
↧
Column: Karel ten Haaf – Wasknijper
↧