Natuurlijk had ik wat boeken over boksen meegenomen. Ik mocht dan vakantie hebben (zoals de lezers van Tzum hopelijk is opgevallen, want ik publiceerde vier weken lang geen column), dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik de ledigheid tot in het absurde moest omhelzen: niet alleen had ik mij voorgenomen om me in Zuid-Frankrijk bezig te houden met de transcriptie van de interviews die Daniël Dee en ik vechtsportlegende Peter Aerts afnamen ten behoeve van de door ons te schrijven biografie van onze K-1 held, ook wilde ik bekijken wat collega-vechtsportauteurs ervan gebakken hadden. In mijn koffertje bevonden zich dan ook de in 2003 bij Uitgeverij Atlas, gevestigd te Amsterdam/Antwerpen, verschenen Nederlandse vertaling van een boksverhalenbundel Million $$$ Baby van F.X. Toole (‘zijn ogen zijn kouder dan de lul van een dode eskimo’ – pagina 54, vertaling Janet van der Lee) – de oorspronkelijke titel van dit boek, zo lees ik in het colofon, luidt voor mij volkomen onverwacht Rope Burns – en het door David Margolick geschreven Beyond Glory. Joe Louis vs. Max Schmeling and a World on the Brinck (Bloomsbury Publishing Plc, London 2005), een prachtboek over veel meer dan boksen: racisme, nationalisme, de opkomst van het nationaalsocialisme (en met een gedicht van Max Schmeling, te vinden op pagina 19: Künstler, schenkt mir Eure Gunst – Boxen ist auch ’ne Kunst!; op bladzijde 99 omschrijft Margolick boksen als ‘the manly art’).
In een noot (p. 325) wordt de Amerikaanse komiek W.C. Fields aangehaald, die uitlegt waarom Max Schmeling neerging na een stoot op een nier:
“It simply bears out what I’ve always contended,” he told Ed Sullivan. “A kidney needs a good alcoholic lining to stand up under wear and tear. Schmeling was the victim of clean living. I dare say that if Louis or any other professional slasher dealt me such a blow that their hands would crumple from the impact. As a result of long and serious drinking, I’ve developed protective ripples of muscles over my kidneys.”
En op pagina 347 citeert Margolick een geestig krantencommentaar uit 1961, geschreven naar aanleiding van het bezoek van Schmeling aan de VS om als toeschouwer aanwezig te zijn bij het derde zwaargewichttitelgevecht tussen Floyd Patterson en Ingemar Johansson:
“Max Schmeling invaded Miami Beach, which took some courage, although Max, like sixty-seven million other Germans, was never a Nazi,” Roger Kahn wrote in the Herald Tribune. “As I get the picture, there were never more than five or six Nazis in Germany, but, of course, they worked very hard.”