Julio- ben ik die vrouw?
haar los over de schouder, achterover
gevallen op bed? in mijn tuin bloeit alles
en ik zit er middenin
te wachten tot ik die hoed op mijn hoofd
kan zetten Julio- hoe jij sigaren rookt!
bedachtzaam als de aap op het schilderij dat ik je
hierbij overhandig
ik word met de dag tederder het is de wind
die door de bladeren glijdt en ze doet
ritselen ik heb doorgaans maar één koplamp aanstaan
en ik verstijf meestal in datzelfde licht
maar ik ben toch meer dan de woorden
die ik probeer uit te spreken
weet je nog dat ik zei
en nu is het te laat voorgoed
alle mannen en vrouwen die in me
woonden als in een goedkoop pension
waren het met me eens
ik droomde je het liefst
als het museumbezoek dat we
nooit hebben afgelegd dan werd ik wakker
met de geur van rozen
en ik speelde mandoline
om de tijd te trotseren alsof
dit ook echt een nieuwe eeuw was
en wij – wie weet wel dankzij internet-
konden transformeren tot bundels van licht
Julio- ik geloofde oprecht
mijn namiddaglicht was chroomgeel
en grauw als as als na een vulkaanuitbarsting
ik heb het meer dan een keer
tussen onze lakens gelegd
ik liet mijn bloed stuiteren als was ik
een circusartieste vastgebonden aan een trapeze
met een enkel ongrijpbaar koord
jou liet ik rondjes draaien
eenzaam hangend aan een fiets
alsof het mijn lichaam was
ik dacht steeds
op een dag ben ik oud genoeg
om jou werkelijk
je verstand
te laten verliezen
Els Moors
(meer…)