Een tumultueus debuut
Stel je een camera voor, opgesteld in een hotelkamer, die de handelingen van de tijdelijke bezoekers registreert. De camera draait onopgemerkt, of wordt door één van de gasten op de schouder gezet. Van de opnames wordt een compilatie gemaakt, een fragmentarische documentaire over schijnbaar willekeurige levens. De voorgeschiedenis van die levens is onbekend, evenals het verdere verloop nadat de kamer weer is verlaten. Wat de bezoekers aan het doen zijn is af en toe een raadsel, maar voordat deze of gene zich naar de lens heeft omgedraaid wordt er alweer een nieuwe scène ingezet. De gordijnen gaan open en dicht, het licht aan en uit, het bed wordt vaak wel en soms niet beslapen.
Annemarie de Gee debuteert niet met een filmscenario, al had het er goed één kunnen zijn. Een trailer is er al. Het zal er misschien ook nog wel van komen, maar op dit moment hebben we te maken met een verhaalmozaïek op papier: Kamermensen. De Gee heeft – met een ontwikkeld oog voor compositie – een ingetogen, maar ook hardvochtige vertelling geschreven. Erg mooi zijn ze niet, de kamermensen. Bestiaal, soms. Maar toch ook gedreven door heel menselijke angsten en wanen.
(meer…)