Denken dankzij een ander
Sweet Tooth, de nieuwe roman van de Britse schrijver Ian McEwan gaat over over literatuur, spionage en liefde in de tijd van de Koude Oorlog. Het belangrijkste argument de nieuwste roman van McEwan te lezen kan ik niet vertellen, want het einde is meer dan een geweldige literaire ingreep. Een uitleg of interpretatie van deze ingreep zou de spanning en het plezier van de leeservaring bederven.
Na haar studie belandt Serena Frome bij de Britse geheime dienst. De eerste alinea van de roman is gelijk de clichématige klap die een daalder waard is:
My name is Serena Frome (rhymes with plume) and almost forty years ago I was sent on a secret mission for the British security service. I didn’t return safely. Within eighteen months of joining I was sacked, having disgraced myself and ruined my lover, though he certainly had a hand in his own undoing.
Serena is een fervent lezer, maar zij moet van haar moeder wiskunde studeren. In haar studententijd ontmoet ze Tony, een professor die haar een vorm van privé-educatie geeft: ‘And beyond university, the self I invented was derived entirely from my summer with him. Who else did I have? Sometimes I was Tony.’ Door Tony en zijn contacten belandt Serena bij de geheime dienst. De relatie tussen Tony en Serena eindigt abrupt. Tony is getrouwd en hij geeft haar onterecht de schuld dat zijn vrouw achter hun relatie is gekomen en maakt een einde aan hun affaire. Later zal blijken dat dit niet de werkelijke reden is. (meer…)