Afgesneden van de wereld
In eerste instantie denk je die vertaler weet niet hoe het moet. De hoofdpersoon in Het meisje dat te veel van lucifers hield spreekt rare, wat ouderwetse taal. Hij is nog maar een puber maar schrijft de memoires met de taal van een tachtigjarige. Bovendien gebruikt hij verbasterde uitdrukkingen. Erg verwarrend allemaal. Zeker als de hij ook nog een zij blijkt te zijn.
De Canadees Gaétan Soucy heeft een bekend motief genomen. Jerzy Kosinski schreef ooit het boek Being there. Daarin komt een tuinman voor die alleen maar opgegroeid is binnen de omheining van het huis. De rest van de wereld kent hij alleen door de televisie. Als zijn baas dood gaat, staat hij voor het eerst letterlijk op straat. Bij Kosinski leidt dat tot een hoop humoristische en gruwelijke misverstanden. Bij Soucy zie je hetzelfde. Twee kinderen worden door een tirannieke vader opgevoed in een afgelegen huis. Alles verandert als vader doodgaat. Als het meisje in het dorp op zoek gaat naar een doodskist voor haar vader ziet ze voor het eerst een klein kind Een ‘bambino’ noemt ze het en ze houdt haar hand op zijn hoofd om het te beletten weg te vliegen, want in de platenboeken thuis zag ze dat die bambino’s altijd vleugels hadden. Zo ontdek je dat het vreemde taalgebruik een mengeling is uit allerlei religieuze geschriften die ze gelezen heeft.
(meer…)
