Koninklijk bezoek
Mijn flesje en ik zijn op Villa Eikenhorst geweest. Wie nu even met zijn ogen knippert, en denkt ‘ja maar daar woont toch…’ kan ik meteen uit de droom helpen. Inderdaad, daar woont onze nieuwe koning, samen met zijn gemalin, die, sinds ze zich ‘koningin’ mag noemen, niet alleen van hem is maar ook een beetje van ons allemaal.
Het begon met een onschuldig mailtje – elke lezer van mijn kronieken weet dat ik regelmatig fanmail ontvang, of aanbiedingen van mensen die zich opwerpen als toekomstige rodeflesspecialisten en/of -fotografen – dat bijna in de spam terechtkwam, waarschijnlijk door de typefouten, die later, toen ik begreep met wie de eer had, taalfouten bleken te zijn. Ik laat het mailtje zelf spreken:
Liefe meneer von Biesterfeld, lief flesje,
wat zouën joelie ervan finden bij us opdetee te komen? Mijn man ennik sijn grote fans, en folgen sijn aventures op de foet. […]
Eerst dacht ik ‘leuk, post uit Zweden’ maar toen ik de mail voorlegde aan mijn Zweedse connectie, liet die me weten dat de taal van het bericht zo ongeveer net zo ver van het Zweeds afligt als het Engels van het Chinees. Ik besloot me maar gewoon in het diepe te werpen: ik schreef terug dat ik de uitnodiging aanvaardde. Om mijn correspondent op zijn (of haar, de afzender signeerde met een zwierig Emmetje dat deed denken aan de ‘M’ die vroeger de boekomslagen van uitgeverij Meulenhoff sierde) tegemoet te komen, verwerkte ik in mijn antwoord ook wat weeffoutjes. Zo schreef ik in plaats van ‘graag’, ‘glaag’ en verving ik ‘opdetee’ door ‘opdekoffie’. (meer…)
