In 2013 is het 150 jaar geleden dat Louis Couperus geboren werd. Daarom is het dit jaar Louis Couperusjaar. Reden voor Doeke Sijens en Coen Peppelenbos om het Verzameld werk van de schrijver te lezen van deel 1 tot en met deel 50. Vandaag deel 25: Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan….
Vergeefsche liefde en weemoedig gepiep
De oude heer Takma gaat bijna dagelijks langs bij de oude mevrouw Dercksz. De twee negentigers, die elkaar al meer dan zestig jaar kennen, zitten dan bij elkaar te mijmeren. Maar de lezer van Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan… komt er al snel achter dat de twee hoogbejaarden niet gezellig peinzen over het verleden, maar dat de twee de man van mevrouw Dercksz vermoord hebben in Indië. Een moord uit passie, maar dokter Roelofsz helpt het liefdespaar (in ruil voor wat affectie van mevrouw Dercksz) om de zaak te verdoezelen. Zes decennia later worden ze in Den Haag nog steeds achtervolgd door de herinneringen aan die ene, fatale nacht.
Van oude menschen is geen whodunnit omdat je al vrij snel weet wie de moord heeft gepleegd en ook nauwelijks een whydunnit omdat je ook al snel doorhebt waarom de moord is gepleegd. De roman laat eerder zien hoe een moord, al is die dan ook zestig jaar geleden gepleegd, zijn sporen trekt in de historie van de familie. Couperus begint dan ook met twee jonge loten in de familie: Lot de zoon Ottilie (die niet weet dat zij het product is van de buitenechtelijke relatie van haar moeder met de heer Takma) gaat zich verloven met Elly, de kleindochter van de heer Takma. Neef en nicht dus.